Ivano-Frankivsk
Ivano-Frankivsk (Oekraïens: Івано-Франківськ) is een stad in het westen van Oekraïne. Voor 1962 heette de stad Stanyslaviv (Oekraïens: Станиславів; Pools: Stanisławów; Duits: Stanislau; Jiddisch: סטאַניסלעו, Stanislev). Het is de hoofdstad van de gelijknamige oblast Ivano-Frankivsk en vormt binnen deze oblast een apart stadsrayon. De stad heeft 218.359 inwoners (2001).
De stad genaamd Stanisławów werd opgetrokken als een fort om het Pools-Litouwse Gemenebest te beschermen tegen invallen van de Krim-Tataren. De stad werd gebouwd op de plek waar het dorp Zabolottya in 1437 was gesticht.
Stanisławów werd voor het eerst genoemd in 1662 toen het het Maagdenburgse recht ontving. De Joden kregen toestemming voor zichzelf huizen te bouwen aan de "Jodenstraat", die toen was gesitueerd nabij de rivierdijk. In latere tijden wist het fort ook aanvallen van de Turkse en Russische strijdkrachten te weerstaan. Na uitgebreid te zijn herbouwd tijdens de renaissance werd het soms ook Klein-Leopolis genoemd. De stad was ook een belangrijk centrum voor de Armeense cultuur in Polen.
In 1772 bij de eerste der Poolse delingen werd Stanisławów onderdeel van Oostenrijk-Hongarije en hoorde het bij het autonome koninkrijk Galicië en Lodomerië.
De stad genaamd Stanisławów werd opgetrokken als een fort om het Pools-Litouwse Gemenebest te beschermen tegen invallen van de Krim-Tataren. De stad werd gebouwd op de plek waar het dorp Zabolottya in 1437 was gesticht.
Stanisławów werd voor het eerst genoemd in 1662 toen het het Maagdenburgse recht ontving. De Joden kregen toestemming voor zichzelf huizen te bouwen aan de "Jodenstraat", die toen was gesitueerd nabij de rivierdijk. In latere tijden wist het fort ook aanvallen van de Turkse en Russische strijdkrachten te weerstaan. Na uitgebreid te zijn herbouwd tijdens de renaissance werd het soms ook Klein-Leopolis genoemd. De stad was ook een belangrijk centrum voor de Armeense cultuur in Polen.
In 1772 bij de eerste der Poolse delingen werd Stanisławów onderdeel van Oostenrijk-Hongarije en hoorde het bij het autonome koninkrijk Galicië en Lodomerië.
Kaart (cartografie) - Ivano-Frankivsk
Kaart (cartografie)
Land (geografie) - Oekraïne
Vlag van Oekraïne |
Het grondgebied van het huidige Oekraïne wordt al tienduizenden jaren bewoond en behoorde in de loop van de tijd tot verschillende rijken. De Oekraïners maakten deel uit van de Oostelijke Slaven die zich er volgens archeologische bronnen al zeker sinds 1500 v.Chr. ophielden. Na de komst van de Scandinavische Varjagen (Vikingen), ontstond omstreeks de zevende eeuw de etnisch-culturele regio Land van de Roes. In de negende eeuw stichtten de Varjagen het Kievse Rijk, dat kan worden gezien als een voorloper van zowel de Oekraïense als de Russische natie. Tijdens de Mongoolse invasie in de dertiende eeuw werd het Kievse Rijk verwoest, waarna in het westelijke deel het Vorstendom Galicië-Wolynië ontstond. Het gebied werd daarna 600 jaar lang betwist, verdeeld en geregeerd door een verscheidenheid aan externe machten; waaronder het Pools-Litouwse Gemenebest, het Ottomaanse Rijk en het Tsaardom Rusland. In 1649 ontstond in centraal Oekraïne het Kozakken-Hetmanaat dat in 1764 werd geliquideerd en verdeeld tussen Keizerrijk Rusland en Polen en uiteindelijk geabsorbeerd door het Russische rijk. In de 19e eeuw kwam er ruimte voor de Oekraïense nationale identiteit. Tijdens de Russische Revolutie in 1917 was voor het eerst sprake van een zelfstandig, internationaal erkend land: de Oekraïense Volksrepubliek. De Sovjet-Unie slokte het op tot haar einde in 1991. Na de val van het communisme werd Oekraïne een onafhankelijke democratie.
Valuta / Taal
ISO | Valuta | Symbool | Significant cijfer |
---|---|---|---|
UAH | Oekraïense hryvnia (Ukrainian hryvnia) | â‚´ | 2 |